In de jaren die de eerste wereldoorlog voorafgingen kende het gehucht Wijgmaal, dat administratief verbonden was aan de gemeente Herent, een jeugd die onder de hoede van de toenmalige onderpastoor Z.E.H Van Hees iedere zondag bijeenkwam om de tijd door te brengen.
Naar voorbeeld van tal van andere gemeenten, om de jeugd een gezonde ontspanning te bezorgen, besloot onderpastoor Van Hees een voetbalelftal te stichten waarmede hij aansloot bij het toenmalig Katholiek Sportverbond. Gedurende vele jaren, zelfs onder de oorlog, werden de verschillende gemeenten in het omliggende “afgeschuimd” en het moet waarlijk gezegd worden dat het elftal in die periode goed speelde in de kampioenschappen.
Met het verdwijnen van Z.E.H Van Hees verwaterde eveneens de lust om te voetballen bij de jeugd en het was op Allerheiligen van het jaar 1926 dat enkele sportieve lui van de parochie Wijgmaal besloten het elftal onder hun hoede te nemen en het werk van de onderpastoor verder te zetten.
Vanaf die tijd liet Olympia Wijgmaal zich aansluiten bij de Belgische Voetbalbond en bekwam het stamnummer 1349, onder blauw - witte kleuren.
Zoals ieder elftal moest ook Olympia starten bij de beginnende clubs. De overgang moet echter niet van een leien dakje gelopen zijn vermits moest gewacht worden tot het kampioenschap 1930-1931 om Wijgmaal zijn eerste titel te zien behalen.
Amper twee seizoenen later werd de overgang naar de tweede provinciale afdeling afgedwongen, terwijl juist voor de tweede wereldoorlog, een nieuwe titel de weg opende naar eerste provinciale.
Dit verblijf in de hoogste provinciale afdeling duurde tot het kampioenschap van 1949-1950 toen verschillende van onze spelers zedelijk verplicht werden op zaterdag te voetballen in het handelsverbond van Brussel, waar Taxis Verts met vier spelers van Olympia de titel behaalde. Dit was de oorzaak van wrijvingen in het elftal en had voor Wijgmaal zware gevolgen. Niet alleen werd het elftal, dat tijdens zijn verblijf in de hoogste provinciale afdeling nooit uit de vijf eersten was weg te slaan, naar tweede verwezen maar het jaar nadien ook naar derde verwezen. De club kwam dit alles moeilijk te boven, promoveerde nochtans naar tweede, maar het vuur was uitgedoofd en in 1955-1956 was de degradatie naar derde een feit.
Vanuit dit dieptepunt begon men stilaan aan de remonte . Het eerste jaar stuitte de clubs echter op een oppermachtig Baal. Olympia scoorde dat seizoen nochtans 155 doelpunten maar promotie zat er niet in. Het volgende seizoen moest de club het meesterschap van FC Eclair dulden maar dank aan een schitterende eindronde (ten nadele van FC Elewijt en Kraainem) kon toch nog de promotie worden gevierd..Zo belanden zowel Eclair als Wijgmaal in tweede provinciale om er gans de reeks te overvleugelen. Eclair werd kampioen terwijl Wijgmaal na een hevige strijd in de eindronde met Hoegaarden slechts op de tweede plaats eindigde wat geen recht gaf op promotie.
In het seizoen 1962-1963 kwam men opnieuw in eerste terecht, het sein dat een lange periode van successen zou inluiden.
De club dacht het maximum te hebben bereikt. Maar dat was buiten Jacques Merchez, die met de training werd belast, gerekend.
In 1964-1965 werd 5e geëindigd en het jaar daarop 2de, op één punt van kampioen Pamel. Daardoor was in het seizoen 1965-1966 de promotie naar bevordering een feit.
Het sportief sprookje was daarmee niet ten einde. De Club werd in het seizoen 1966-1967 kampioen in bevordering .Voor een dorpje van amper 4.000 inwoners was dat een unicum .
Het was dan ook het absolute topjaar in de geschiedenis van Olympia.
Twee seizoenen hield -Wijgmaal het uit in deze reeks waar het moest uitkomen tegen gereputeerde ploegen als Boom,Turnhout, RC Mechelen en Winterslag (nu Genk). Het zou voor Olympia toch iets te zwaar worden want met beperkte middelen was de situatie onhoudbaar. Zo moest Wijgmaal, vanaf 1969-1970, een stap terugzetten naar vierde nationale maar dat gebeurde niet zonder succes; 21 seizoenen kon de club daar standhouden tot in het seizoen 1989-1990, met in totaal 24 seizoenen nationaal voetbal, iets wat weinige clubs hebben verwezenlijkt.
De eerste drie jaren in 1e provinciale werd telkens de eindronde gehaald maar telkens liep het mis. In het seizoen 1996-1997 werd nogmaals de eindronde gehaald maar ook dan kon de promotie niet worden afgedwongen. Het jaar daarop was een kwakkeljaar en de degradatie naar 2e provinciale kon niet vermeden worden. Olympia kon na twee seizoenen naar eerste provinciale terugkeren door kampioen te spelen in het seizoen 1999-2000.
Olympia werd een echte liftploeg tussen 1e en 2e provinciale want in 2000-2001 zakte het weer eens om in 2001-2002 opnieuw te stijgen.
Vanaf het seizoen 2002-2003 is Olympia aan een merkwaardige opgang bezig met een eerste apotheose, namelijk het winnen van de finale van de eindronde met strafschoppen tegen Overijse en promotie naar bevordering in het seizoen 2005-2006. De eerste twee seizoenen in 4e nationale kon Olympia zich slechts op het nippertje handhaven maar telkens toch zonder barrages te moeten spelen.
Het seizoen 2008-2009 eindigde Olympia in de linkerkolom van de rangschikking. In het seizoen 2009-2010 behaalde Olympia de 2e periodetitel maar werden door Olsa Brakel onverdiend uitgeschakeld in de eindronde.
Ook in het seizoen 2010-2011 plaatste Olympia zich voor de eindronde dank zij een derde plaats achter het ongenaakbare RC Mechelen en SK Londerzeel. In de kwalificatieronde werd Faymonville verslagen met 2-0. De halve finale van de poule werd door Olympia gewonnen met 3-1 tegen Ieper. De finale werd op het veld van Cappellen na een bloedstollende thriller gewonnen met 0-1. Olympia Wijgmaal promoveert na 44 jaar opnieuw naar 3e nationale.
De promotie via de eindronde was echter een vergiftigd geschenk. De club was daar nog niet klaar voor. De transferperiode was te kort en de financiële middelen waren niet voldoende om een ploeg samen te stellen die in de middenmoot van derde klasse kon meespelen. Nochtans was Olympia op het einde niet zo ver van de redding en haalden we een paar uitzonderlijke resultaten. Herinner u maar de thuiswedstrijden tegen Hoogstraten, Turnhout, Hasselt, Dessel en de gewonnen uitwedstrijden op Rupel-Boom en Racing Mechelen. De verloren wedstrijden tegen de concurrenten voor het behoud zoals Grimbergen, Temse en in Hasselt hebben Olympia de das omgedaan.
Terug naar vierde klasse maar Olympia heeft zich onmiddellijk herpakt. In 2012-2013 eindigde Olympia tweede en werd in de eindronde na extra time uitgeschakeld door Hasselt, die later de eindronde won.
In 2013-2014 haalde Olympia 49 punten maar dat was er eentje te weinig voor de eindronde.
In 2014-2015 had Olympia een pechseizoen qua resultaten. In de eerste 20 wedstrijden haalden we slechts 20 punten met 8 nederlagen met 1 doelpunt verschil. En toch speelde Olympia de eindronde door een fenomenale derde periode, geen enkele wedstrijd verloren en 24 punten op 30. Na een geweldige goede wedstrijd tegen Hades, met 4-1 gewonnen, moesten we onze meerdere herkennen in Sint-Niklaas. Een verlengd verblijf dus in vierde klasse maar wat Olympia de 5 laatste jaren gepresteerd heeft is enorm. Een seizoen derde klasse en in 4 seizoenen vierde klasse met telkens een plaats bij de eerste vier of een periodetitel.
